A TY co z tym wydarzeniem uczynisz?

Ucieszysz się?

Przyjmiesz jak Maryja i Józef?  By był obecny w Twoim życiu.

Będziesz jak Pasterze i Mędrcy? By stawał się celem Twej wędrówki przez życie.

A może...

Zezłościsz się? Pogniewasz? Zbuntujesz się?

Albo...

Przejesz?

Prześpisz?

Zastosujesz mechanizm wyparcia?

ON... BYŁ...  JEST...  PRZYCHODZI.

Lecz pamiętamy, że jest taka opcja: "przyszedł do swoich a swoi Go nie przyjęli."

"Wszystkim tym, którzy Go przyjęli dał moc by stali się dziećmi Bożymi." (z Ewangelii wg sw. Jana)

Bo "człowiek nie zrozumie samego siebie bez Chrystusa". (z nauczania św. Jana Pawła II Wielkiego)

"Człowiek  jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony."[Ignacy z Loyoli,Ćwiczenia Duchowne 23]

Nasz śp. Proboszcz ks. Sławomir nie tylko odnalazł w duchowości ignacjańskiej swoją ścieżkę rozwoju życia duchowego ale także posługiwał pomocą innym, którzy poszukiwali w dzisiejszych casach trwałego fundamentu dla budowania swego życia lub uporządkowania tego co się przerodziło w niepokój, strach, chaos.

A na poniższym zdjęciu widok jego biurka i lektury podczas ostatnich kapłańskich rekolekcji.